ทำนาหว่านอยู่ดีๆมีใครก็ไม่รู้มาบอกชาวนาว่า ใช้ยาฆ่าหญ้าสิ สบายดีนะ ไม่เปลืองแรง … แล้วชาวนาก็ใช้ยาฆ่าหญ้า
แต่เพราะต้นข้าวก็เป็นญาติกับต้นหญ้านั่นเอง ไม่นานนักต้นข้าวก็เหี่ยว เหลือง เฉา … เพราะยาฆ่าหญ้า
งั้นเอาปุ๋ยเคมีลงไปอีกสิข้าวจะกลับมาเขียวดีเลยละ … ชาวนาก็เลยซื้อปุ๋ยเคมีมาใช้
แต่เพราะข้าวไม่แข็งแรง จึงมีโรค มีแมลงมาลงอีก … ก็ฉีดยาฆ่าโรค ฆ่าแมลงไปสิ เพิ่มเงินนิดหน่อย
สุดท้าย ผลผลิตข้าวก็ไม่ดี เพราะข้าวไม่แข็งแรงตามธรรมชาติ … เป็นข้าวอมเคมี
.
เมื่อผลผลิตไม่ดี ก็ขายข้าวไม่ได้ราคา ทำนาหว่านกี่ปีๆ ก็จนลงๆ … เพราะต้นทุนสูงลิ่วของปุ๋ย ของยา
.
ดินในนาก็แข็ง แห้ง เพราะปุ๋ยเคมี น้ำที่ทดออกจากนาก็เสียเพราะยา … อากาศก็เต็มไปด้วยกลิ่นเคมี
ทำแบบเดิมๆไม่ถึงสิบปีชาวนาก็ป่วย เพราะยาฆ่าหญ้า ยาฆ่าแมลง … ที่สะสมเข้าร่างกายทุกปีๆ
ฝ่ายนายทุน ไม่สนใจอะไร เอาข้าวอมเคมีเข้าโรงสี สีมาเป็นข้าวขาว อบยาฆ่ามอด … ให้ข้าวดูสะอาด ให้เก็บได้นานๆ ให้ขายได้ราคา
ท้ายสุด ผู้บริโภคก็กินข้าวอมเคมี รมยาฆ่ามอด แล้วก็กินกันไป 365 วันต่อปี 30-40 ปี … ก็รอวันป่วยเข้า ร.พ. ตามชาวนา
.
.
อ่านจบแล้ว ก็เออนะ ช่างมันปะไร ซื้อข้าวออแกนิค แพงๆทำไม กินข้าวขาวธรรมดานั่นแหละ … ไม่เห็นจะเป็นอะไร ไม่เห็นจะเป็นอะไร
